Doorslapen, nee dat was nog niet zo vaak gelukt, maar ja wat wil je hij was nog maar net een jaartje oud. Maar zo enkel voor het tuutje of een voeding moeten opstaan, nee dat was het niet.
Sinds onze oudste 1 jaar was werd hij regelmatig hysterisch wakker ’s nachts. En dan terug inslapen was erg moeilijk. Hij groeide enorm dus dachten we eerst aan groeipijn. En als je pijn hebt kan pijnstilling helpen, dus deden we dat, met wisselende uitkomsten. De ene keer was het goed, de andere waren er nog wakkere momenten diezelfde nacht.
Na een jaar afwachten en wakker worden trokken we naar de kinderarts. Helemaal door de molen, foto’s, bloedafnames, onderzoek. Nee niks aan de hand, misschien beter steunzolen dragen…
Maar ook de steunzolen gaven geen beterschap. Ondertussen konden we ook beter beschrijven wat er ’s nachts gebeurde; schoppen met zijn benen, schudden met zijn handen, kloppen met de benen op de matras, willen rondlopen.
Ook de professor in het gespecialiseerde ziekenhuis wist geen antwoord te geven op onze vragen, speciale pijnpleisters op de benen moesten beterschap brengen. Je raadt het al… dat deed het niet.
En toen begon ik aan de opleiding Gentle Sleep Coach, overtuigd dat ik in de medische lessen wel iets zou vinden. En ja, na enkele maanden les kwam de info over Restless Leg Syndrome. Rusteloze benen… kinderen die schoppen met hun benen, 's nachts niet stil lijken te kunnen zitten/liggen.
En de oplossing was zo simpel, omdat de oorzaak aan een mineralen te kort lag.
Nou, we hadden toch bloed laten nemen? Hadden ze dat toen niet gezien? Nee, de minimumwaarde is ok, maar natuurlijk niet met deze symptomen…
Mineraalsupplement opgestart en na 2 weken verdween de fles pijnstilling uit de kamer, wat een opluchting.
Wij sliepen terug zonder schrik krijsend wakker gemaakt te worden, als ie nu nog wakker wordt, dan ik het om pipi te doen, en ik moet je niet zeggen hoe veel rustiger dit verloopt 😉